Ook in zijn vierde seizoen bij ADO Den Haag pendelt Dion Malone tussen het middenveld en de rechtsbackpositie. Maar één ding is wel veranderd. De 26-jarige allrounder speelt dienender dan ooit. En dat heeft een oorzaak.
Het blijft een eeuwige discussie. Is hij nu een middenvelder of een verdediger? Net zo makkelijk zetten trainers Malone rechtsback als dat ze hem een linie naar voren schuiven. “Ja, die vraag heb ik al heel vaak gehad. Het kan allebei. Maar mijn voorkeur ligt op het middenveld, ik ben ook van origine een middenvelder.
Maar op welke positie hij ook speelt, dit jaar fungeert hij meer dan ooit als dienende speler. De reden? ADO Den Haag beschikt over zoveel kwaliteit in de aanval dat Malone zich minder vaak naar voren hoeft te bewegen. “Het publiek kent me als een speler die langs de lijn over een buitenspeler heen gaat. Maar met Ruben Schaken hoef ik als rechtsback niet zo vaak meer op te komen. Die is één tegen één zó sterk. Hij passeert zijn tegenstander zo makkelijk, dat ik er niet bij hoef te komen. Ik kan me op het verdedigende werk concentreren.”
Niet verwonderlijk dus dat de voormalige speler van Almere City FC in balbezit bijna altijd Schaken aanspeelt. “Ja, dat klopt wel en dat ging in het begin heel goed. Alleen hebben tegenstanders dat inmiddels door. Dus moeten we iets anders gaan verzinnen.”
Progressie
Ook in zijn iets behoudendere nieuwe rol verwacht de in Paramaribo geboren Malone zich nog te kunnen verbeteren. “Dit is mijn vierde seizoen bij ADO Den Haag maar ik heb mijn plafond nog niet bereikt. Er is nog steeds progressie mogelijk. Toen ik hier net kwam maakte ik grote stappen, nu gaat het in kleine stapjes. Maar de progressie is er nog wel.”
Aanvallend koppen
Verbeteren wil hij zich in aanvallend koppen. “Ik sta na drie seizoenen pas op één doelpunt. Veel te weinig. Maar ik kom ook minder vaak dan anderen bij het doel. Niet bij corners bijvoorbeeld. Dan sta ik bij de middenlijn. Heeft ermee te maken dat ik beter aanvallend moet leren koppen. En het aantal assists moet ook omhoog, dat blijft nu steken rond de zes per seizoen. Twee voorbeelden van dat ik bij ADO Den Haag nog steeds progressie kan maken en nog niet aan mijn plafond zit.”